Γράφει ο Γιώργος Γιαννάκης
Τώρα που ο Θεριστής μπήκε για τα καλά ο νους μου ταξιδεύει νοερά εκεί στο χωριό μου στην αετοφωλιά της Πίνδου, εκεί κοτρώνα πάνω στην κοτρώνα. Τι και αν είναι άγονο, τι και αν δεν έχει παραλίες, έχει όμως της δικές του χάρες.
Τι να πρωτοθυμηθώ παιδάκια τότε δεν αφήναμε τα δυό αντάμα κερασιές, κουμπλιές, σταφύλια. Το χωριό μας είχε πολλά παρατημένα σπίτια, πολλοί φύγαν για τη Ρουμανία άλλοι για την Αμερική, δεν γυρίσανε ποτέ και είχαν πολλά καρποφόρα δένδρα εκεί στα χαλάσματα σκαρφαλωμένα στα τοιχάρια. Αρπάζαμε ότι βρίσκαμε αλλά και ο αγροφύλακας πιστός στο καθήκον μας......................................Συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου